شانئ (مفردات‌قرآن)شانئ، یکی از واژگان به کار رفته در قرآن کریم و به معنای کینه‌ور و دشمن است. ۱ - مفهومشناسیشانئ به معنای کینه‌ور و دشمن است. ۲ - کابرد قرآنی و روایی(اِنَ شانِئَکَ هُوَ الْاَبْتَرُ) در نهج البلاغه خطبه ۲۲۳ آمده «وَ مَعْجُونَةٍ شَنِئْتُهَا کَاَنَّمَا عُجِنَتْ بِرِیقِ حَیَّةٍ اَوْ قَیْئِهَا». یعنی «معجونی که آن‌را مبغوض داشتم گوئی با آب دهان یا استفراغ ماری خمیر شده است.» ۳ - پانویس۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شانئ»، ج۴، ص۷۲. |